Biz Müslümanlar peygamberlere iman konusunda aralarında ayrım yapmadığımızı söyleriz. Bu, hepsini peygamber olarak kabullendiğimiz anlamında doğrudur. Ama maalesef pratikte sanki aralarında ayrım yapıyormuşuz gibi davranırız.
Müslümanlar olarak sanki Hz. Musa’yı Yahudilerin peygamberiymiş gibi onlara terk etmişiz, onların ilgi alanına bırakmışız.
Hz. İsa derken “Peygamberimiz” tabirini kullanmayız. Onu da Hristiyanların peygamberiymiş gibi onların ilgi alanına bırakmışız.
Kısacası, Hz. Muhammed’in dışındaki peygamberlere iman ettiğimizi söyleriz ama hem pek ilgilenmeyiz hem de onları sahiplenme anlamında “Bizim peygamberimiz” tabirini kullanmayız.
Oysa tüm peygamberler bizim peygamberlerimizdir. Çünkü onların hepsi ortak bir mesaj olarak tüm insanları aynı Allah’a kulluk etmeye çağırmışlardır ve hepsi insanlar için örnek şahsiyetlerdir.
Mesela, Hz. Muhammed’i anma ve anlama programları yaparken neden diğer peygamberlerle ilgili programlar düzenlemeyiz?
Bu bağlamda Hz. Musa’yı, Hz. İsa’yı, Hz. İbrahim’i, Hz. Yusuf’u ve diğer peygamberleri anma ve anlama programlarımız neden yok?